Τελευταία όλο και
πιο συχνά ακούω ή διαβάζω συζητήσεις περί χαμένων φιλιών, ατόμων που άδικα
σπαταλήσαμε τον χρόνο μας για αυτούς, πισώπλατες μαχαιριές από εκείνους που δεν περιμέναμε και
άλλα συναφή. Και αυτό, μπορώ να πω, με χαροποιεί ιδιαίτερα. Ναι καλά διαβάσατε.
Με ικανοποιεί. Χαίρομαι που υπάρχουν
ακόμα κάποιοι εκεί έξω, ανάμεσα σε ένα πλήθος κόσμου χαμένο στην δύνη των
ερωτικών του περιπτύξεων και την αχόρταγη σεξουαλική ικανοποίηση του, οι οποίοι
πονούν επειδή προδόθηκαν από φίλους και όχι από ερωτικούς παρτενέρ. Ίσως και να
έχουν σωθεί τελικά λίγες στάλες ανθρωπιάς, πριν μετατραπούμε όλοι σε άλογα ζώα.
Ίσως.
Αυτοί που με ξέρουν
καλά, γνωρίζουν ότι στο θέμα ‘’φιλία’’
έχω κάνει μεταπτυχιακό, διδακτορικό και ότι άλλο χαρτί υπάρχει για
κορνιζάρισμα σε τούτο τον μαύρο κόσμο. Έχω υπάρξει από το πιο άβουλο πλάσμα
μέχρι το πιο στριμμένο άντερο. Κατά καιρούς μου έχουν αποδώσει αρκετούς
χαρακτηρισμούς, άλλους τους αποδέχομαι και άλλους τους κάνω εμετό. Δεν υπήρξα Αγία μα δεν σταύρωσα ποτέ κανέναν.
Ήξερα να σέβομαι ακόμα και αυτούς που δεν με σεβόντουσαν. Ήταν φίλοι βλέπετε.
Όλα συγχωρούνται. Όλα. Εκτός από εσένα.
Να είσαι δίπλα
τους. Να τους αγαπάς χωρίς όρια και κανόνες. Να τους προσέχεις. Να τους
φροντίζεις. Να εναντιώνεσαι σε όποιον τολμήσει να τους ενοχλήσει. Να κλαις μαζί
τους. Να γελάς μαζί τους. Να πονάς μαζί τους. Και μετά να πονάς μόνος σου.
Αυτοί χαιρόντουσαν. Μάντεψε. Με την δυστυχία σου. Καυχιούνται που σε έκαναν να
κλάψεις. Και εσύ απλά μένεις να τους κοιτάς, ανίκανος να αντιδράσεις. Πριν πέντε
λεπτά ήταν οικογένεια. Τώρα τι; Τι είναι τώρα; Πώς να σταματήσεις να τους
αγαπάς μέσα σε 5 λεπτά; Πώς στα κομμάτια θα γίνει αυτό; Μα είναι εκεί απέναντι
σου. Να ‘τοι. Ακονίζουν τα μαχαίρια τους. Άκου θόρυβο που κάνουν τα άτιμα. Μα
πώς δεν τα είχες ακούσει τόσο καιρό; Πού τα έκρυβαν; Από ‘μένα; Για ‘μένα…..
Όταν διαλύεται μια
σχέση υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και εκτιμήσεις. Ο ένας θα τα πει έτσι ο
άλλος αλλιώς. Δεν με ενδιαφέρουν αυτά εμένα. Ας πει ο καθένας ότι του κατέβει
στο κεφάλι. Εμένα μπορεί κάποιος να μου πει
πώς να σταματήσω να τους αγαπάω; Να προσποιηθώ πως είναι άγνωστοι, μέχρι
να το πιστέψω κιόλας. Σε πέντε λεπτά. Σε πέντε αναθεματισμένα λεπτά. Πείτε μου
εσείς όλοι οι ‘’φίλοι’’ μου πώς το κάνετε; Πείτε τα απλά όπως το κάνατε και σε
εμένα. Να σταματήσετε να με ενδιαφέρετε. Να σταματήσω να σας σκέφτομαι. Ε;;
Μισό λεπτό, μην απαντήσετε ακόμα. Μισό λεπτό μόνο τι ζητάω; Τόσο χρόνο
αφιέρωσα σε εσάς. Να ξύσω λίγο την πλάτη μου. Ακόμα με ‘’τρώει’’ η πληγή από το
μαχαίρι σας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου