Την βλέπεις να πηγαίνει από εδώ και από εκεί. Πηγαίνει προς τους άλλους. Δεν μιλάς. Δεν κινείσαι. Απλά περιμένεις. Περιμένεις να δεις. Θα την καταλάβουν; Θα την δουν; Κάποιος γυρίζει. Και όμως την χάνει. Δεν την βλέπει. Ουφ. Εντάξει και σήμερα. Δεν θα είσαι μόνο εσύ που την έχασες. Χραααπ! Τί ήταν αυτό; Γυρνάς προς τα πίσω. Κρατάς την ανάσα σου. Κάποιος την έπιασε. Την έχει στα χέρια του. Χαμογελάει χαιρέκακα. Να πάρει η οργή. Άλλη μια ευκαιρία χάθηκε.Δεν πειράζει θα έρθουν άλλες, καλύτερες. Κάπως έτσι παρηγορείς τον εαυτό σου. Δείχνεις όμως να μην το πιστεύεις και πολύ. Για πόσο ακόμα θα περιμένεις; Βλέπεις τους άλλους γύρω σου να φτιάχνουν τις ζωές τους, να πετάνε και εσύ ακόμα εκεί. Κολλημένος στο περίμενε μιας ευκαιρίας που δεν λέει να έρθει η ρημάδα. Μα θέλεις και εσύ να φύγεις, να πετάξεις. Τα πόδια σου όμως έχουν άλλα σχέδια. Τους αρέσει το έδαφος, αυτή η αίσθηση προσωρινής ασφάλειας.
Νιώθεις το μάγουλο σου να υγραίνεται. Τί είναι αυτό, δάκρυ; Εμ βέβαια. Τόση ώρα που έχεις σφραγίσει τα μάτια σου. Ανοίγεις διστακτικά το ένα πρώτα. Κοιτάς την κλειστή σου χούφτα. Κάτι κινείται ζωηρά εκεί μέσα. Όχι δεν γίνεται. Το χέρι σου έχει μαρμαρώσει. Δεν το πιστεύεις. Προσπαθείς να δεις ανάμεσα από τις σχισμές των δακτύλων. Αδύνατον. Έχεις ιδρώσει. Αποφασίζεις να ανοίξεις ελαφρά το ένα σου δάκτυλο. Το κλείνεις γρήγορα. Είναι εκεί. Ήρθε. Και την έχεις στο χέρι. Δεν ξέρεις τί να κάνεις. Για κάποιο λόγο δεν ξέρεις τί να νιώσεις. Την περίμενες τόσο καιρό και τώρα που ήρθε δεν ξέρεις τί να την κάνεις. Θα έπρεπε να αισθάνεσαι μικρά φτεράκια να ξεπροβάλουν στην πλάτη σου. Τίποτα. Με μια κίνηση ανοίγεις την χούφτα σου. Και φεύγει. Την έδιωξες. Τα πόδια σου δεν μπόρεσαν τελικά να σηκωθούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου