Σκάστε. Μιλάω

  Ανυπόφορη. Αυτό είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που μου έρχονται στο μυαλό όταν με ρωτάς να σου περιγράψω εμένα. Δεν αντέχομαι ώρες ώρες. Μπορώ να σου εκμηδενίσω τις αντοχές σε χρόνο ντε τε. Τον πιο ήρεμο και γαλήνιο άνθρωπο να έχω απέναντι μου θα τον  καταφέρω, αν με πιάσει το ανάποδο, να με βρίσει με εικονίτσες και καντηλάκια. Και καλά κάνω. Γιατί; Γιατί μπορώ.
  Ναι μπορώ. Έχω γνώμη και την λέω. Και την λέω σε όλους. Πολλές φορές μάλιστα χωρίς να μου την ζητούν. Όταν πιστεύω ότι πρέπει να μιλήσω μιλάω. Δεν μου αρέσει η σιωπή. Την επιλέγω πολλές φορές, αλλά δεν μου αρέσει. Γιατί είχαν δίκιο αυτοί που είπαν, όποιοι και αν ήταν αυτοί, ότι η σιωπή είναι χρυσός. Σε σώζει από διάφορες καταστάσεις. Αλλά εμένα μου αρέσει να μιλάω. Και να μιλάω πολύ.
  Δεν μου αρέσουν οι βλακείες όμως. Θα γελάσω, θα φωνάξω θα χαβαλεδιάσω αλλά δεν μου αρέσουν οι βλακείες. Να μιλάω απλά για να μιλάω. Κάθε φορά θα έχω κάτι να πω. Πού τα βρίσκω; Δεν ξέρω να σας απαντήσω. Είμαι ξερόλας; Όχι. Για την ακρίβεια πιστεύω ότι δεν ξέρω και πολλά για τούτον τον κόσμο. Λίγα, πολύ λίγα. Αλλά αυτά τα λίγα θα τα πω. Θα τα αναλύσω μέχρι σκασμού. Θα κλείσει ο λαιμός μου από το μπλα μπλα, θα με σιχαθούν να με ακούν αλλά θα τα πώ όλα. Γιατί τα ξέρω. Και δεν δέχομαι να μου φέρνουν αντιρρήσεις άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα για αυτά απλά για να μιλήσουν. Σκάσε. Μιλάω εγώ.
  Θα μου πείτε τώρα για ώπα. Μόνο εσύ θα μιλάς; Όχι βέβαια. Θα μιλήσουν όλοι. Αλλά να έχουν κάτι να πουν. Κάτι σωστό. Κάτι με επιχειρήματα. Όχι αηδίες. Σε ένα κόσμο που η μπουρδολογία έχει αναχθεί σε επιστήμη και μάλιστα με τεράστια απήχηση βαριέμαι να σας ακούω. Με κουράζετε. Σκάστε.
  Και εγώ έσκαγα. Χρόνια και χρόνια. Όχι γιατί δεν είχα κάτι να πω. Αλλά γιατί κάποιοι με έκαναν να πιστεύω πως αυτά που είχα να πω ήταν ασήμαντα, χάσιμο χρόνου. Τα δικά τους πάντα πιο σημαντικά. Και εγώ το πίστευα. Και δεν μιλούσα. Και φυσικά έσκαγα. Μέχρι που κατάλαβα το λάθος μου. Είχα να πω πράγματα. Πράγματα που όχι απλά τα ήξερα αλλά τα ήξερα και πολύ καλά. Πράγματα για τα οποία χρόνια ολόκληρα άκουγα τους άλλους να συζητούν με ύφος επιστήμονα που έχει ανακαλύψει τον αντίδοτο της σπάνιας αρρώστιας. Το αντίδοτο της βλακείας; Κανείς ακόμα;
  Και μίλησα. Και τα είπα. Και τα λέω ακόμα. Δεν αφήνω κουβέντα να πέσει κάτω ασχολίαστη. Τί κουβέντα; Ούτε τελεία. Γιατί σας βαρέθηκα εσάς που τα ξέρετε όλα. Εγώ δεν ξέρω πολλά. Αλλά για αυτά που ξέρω θα μιλάω. Και πολλοί ενοχλούνται. Και πολλοί με αντιπαθούν. Και δεν αρέσω σε πολλούς. Και χέστηκα.