Ποιός τολμάει να κοιτάξει κάτω από τις μάσκες; Να απλώσει το χέρι του και να ξεσκεπάσει αυτόν που έχει απέναντι; Κάτι τόσο απλό και όμως συνάμα κάτι τόσο δύσκολο. Γιατί ποιός ξέρει τί θα βρείς από κάτω. Τί θα αντικρίσεις. Και προπάντων αν θα το αντέξεις αυτό που θα δεις. Γιατί αυτό , φίλε μου, είναι το πιο δύσκολο σημείο. Αν τελικά θα βρεις αυτό που φοβόσουν.
Πάντα πίστευα πως οι άνθρωποι που μας φέρονται άσχημα , είναι άτομα πληγωμένα και στερημένα αγάπης. Έκανα λάθος. Εκείνοι που μας φέρονται άσχημα, το κάνουν γιατί θέλουν να το κάνουν. Όλοι λίγο πολύ, άλλοι σε μεγαλύτερο βαθμό και άλλοι σε μικρότερο, έχουμε αντιμετωπίσει δυσκολίες στην ζωή μας. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει τις δικές του πληγές, που να μην έχει κλάψει, που να μην έχει νιώσει εξαντλημένος και κουρασμένος από καταστάσεις με τις οποίες έχει βρεθεί αντιμέτωπος. Στο τέλος , όμως, είναι όλα θέμα επιλογής. Επιλέγεις αν θα φερθείς στους άλλους με τον ίδιο τρόπο που φέρθηκαν κάποιοι άλλοι σε εσένα ή αν θα είσαι ευγενικός και ανοιχτός σε ανθρώπους που μόνο αγάπη θέλουν να σου προσφέρουν. Η επιλογή είναι αυτή που θα σε κρίνει για το ποιόν σου. Όχι αυτά που πέρασες.
Προσωπικά υποκλίνομαι σε εκείνους που μόνο αγάπη δεν γνώρισαν και μόνο αγάπη έχουν να δώσουν. Σε αυτούς που ακόμα και αν τους βγάλεις την μάσκα θα αντικρίσεις το ίδιο όμορφο πρόσωπο και όχι την ασχήμια προσωποποιημένη. Και είναι τόσο λίγοι πια. Έχουμε γεμίσει μασκαράδες με πανέμορφες και λαμπερές στολές που μόλις τις βγάλουν απελευθερώνεται όλη η σαπίλα της ψυχής τους. Παρατηρείς και θαμπώνεσαι από όλες αυτές τις υπερφορτωμένες προσωπικότητες μα μόλις πλησιάσεις λίγο πιο κοντά αντιλαμβάνεσαι πως είναι κούφιες. Άδειοι άνθρωποι περιφέρονται δεξιά και αριστερά προσπαθώντας να πείσουν πως είναι άξιοι θαυμασμού όταν στην πραγματικότητα είναι άξιοι λύπησης.
Δεν μπορείς , όμως , και ούτε πρέπει να σταματήσεις να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους. Πώς θα ζήσεις μέσα στην αμφιβολία; Το αντέχεις; Όχι δεν έχω 15 μάτια για να μπορώ να δώ αν κάποιος κρατάει πάνω από το κεφάλι μου ένα μαχαίρι μα ξέρω πως μια μέρα θα μπορώ με κλειστά τα μάτια να δώσω το χέρι σε κάποιους και θα τους αφήσω να με οδηγήσουν όπου θέλουν εκείνοι, χωρίς ερωτήσεις. Γιατί θα ξέρω πως όπου και αν με πάνε, θα είναι όμορφα. Γιατί δεν θα χρειάζονται μάσκες για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου