Το έχω ξαναπεί, και θα το λέω συνέχεια. Τα προβλήματα, τα όποια αναθεματισμένα, κερατιάτικα προβλήματα να τα εκφράζεις. Πες τα, γράψε τα, φτύσε τα. Κάνε ότι θέλεις αρκεί να τα βγάλεις από μέσα σου. Τί περιμένεις δηλαδή, να εξαφανιστούν έτσι διά μαγείας; I don’t think so που λέγαμε και στο χωριό μου!
Εκτός των άλλων, εκείνος ο άνθρωπος με τον οποίο το έχεις το
ρημάδι το πρόβλημα δεν είναι ο Χάρι ο Πόττερ για να μυρίσει τα νύχια του και να
καταλάβει τί συμβαίνει. Με το να τον
αφήνεις στην άγνοια του δεν καταφέρνεις κάτι παρά μόνο να χειροτερέψεις το όλο
κλίμα. Αν τον αγαπάς μίλα του, εξήγησε του. Στην τελική παράτα τον στην μοίρα
του αν δεν θέλεις να συνεχίσεις την επαφή μαζί του αλλά παράτα τον σαν κύριος!
Με στυλ! Όχι σαν καθίκι.
Όταν, λοιπόν, αποφασίσεις να εκφράσεις στον άλλον τα
παράπονα σου να είσαι έτοιμος να ακούσεις και την άλλη άποψη, την άλλη μεριά.
Δεν γίνεται να τσακωθείς, και στο λέω με πάσα ειλικρίνεια και εμπειρία έπειτα
από αμέτρητους καβγάδες, χωρίς να υπάρχει αντίλογος. Μην περιμένεις δηλαδή ότι
ο άλλος θα κάτσει στα αυγά του και θα τα ακούσει. Όπως επίσης δεν γίνεται να
σου πει αυτά που θέλεις εσύ να ακούσεις. Ω noooo my friend! Δεν γίνεται να σου πει κατά παραγγελία τις απόψεις του! Και
μην κάνεις το λάθος να απαιτήσεις κάτι τέτοιο. ΑΝ θέλεις να αποκαλείσαι άτομο
ντόμπρο και ξηγημένο , αυτό θα θελήσεις και από τον άλλον. Δηλαδή, όχι να μιλάς
μόνο εσύ και να μην δέχεσαι άλλη άποψη. Στην τελική εσύ είσαι αυτός που θα
φιλτράρει και θα κρατήσει ότι θέλει από μία κριτική. Σόρυ αλλά αν δεν μπορείς
έτσι κάτσε στην ακρούλα σου , πάρε αγκαλιά τα κόμπλεξ σου και όταν είσαι
έτοιμος αληθινά, όρμα. Μα πάνω από όλα πλιζζζ μην μας πρίζεις τα αυτιά πως
είσαι άνθρωπος free και ακομπλεξάριστος όταν δεν μπορείς να αντέξεις μία άποψη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου